Spośród mięs czerwonych wołowina zawiera najmniej kwasów tłuszczowych nasyconych  i jest najmniej kaloryczna. Największą wartość odżywczą ma mięso chude – polędwica, rostbef. Zjedzenie 100 g chudej gotowanej wołowiny pokrywa połowę dziennego zapotrzebowania osoby dorosłej na białko. Mięso wołowe jest cennym źródłem żelaza (odpowiada za odporność), witaminy B1 (poprawia pracę mózgu) i B6 (chroni serce). Ale niech Was te walory zdrowotne nie zmylą, bo żywieniowcy nie zalecają nadmiernego spożywania wołowiny. Tymczasem przygotujemy steki wołowe.    

Mięso wyjmujemy z lodówki co najmniej godzinę wcześniej, przed przygotowaniem. Osuszamy papierowym ręcznikiem. Nacieramy oliwą i oprószamy czarnym pieprzem grubo zmielonym. Patelnię bardzo mocno rozgrzewamy. Gdy zaczyna „dymić” mięso lekko oprószamy różową solą  himalajską. Są dwie szkoły – jedna preferuje solenie mięsa tuż przed smażeniem, druga po usmażeniu. Ja oprószam tuż przed smażeniem (nie przesadzam z solą, a steki nie są twarde). Mięso kładziemy na suchą patelnię i smażymy 2 minuty z jednej strony. Następnie zmniejszamy temperaturę, przewracamy stek na drugą stronę i dosmażamy do stopnia jaki lubimy (patrz zdjęcie poniżej). Po usmażeniu steki zdejmujemy z patelni i pozostawiamy na 5 minut (nie kroimy wcześniej), aby uniknąć wycieknia soku podczas krojenia (inaczej, aby soki się wchłonęły). Możemy na każdy położyć po kawałeczku masła, który w międzyczasie się rozpuści. Dosalamy na talerzu według upodobań.

Steki wołowe to danie wybitnie dla mężczyzn – to nieprawda, to mit. Lubię mięso, preferuję drób, ale raz na jakiś czas tatar wołowy, czy stek wołowy  na talerzu  jest mile widziany.     Moja propozycja, tym razem, to stek medium rare podany z sosem Guinness. Średnio krwisty, soczysty, miękki i bardzo aromatyczny. Gorąco polecam i  życzę smacznego.   

Podziel się na: