O tym, że czosnek niedźwiedzi doskonale sprawdza się w kuchni przekonałam się niejeden raz. Najwięcej walorów smakowych zawiera świeży czosnek, więc jeśli macie do niego dostęp polecam – śledzie w oleju z czosnkiem niedźwiedzim. Liście wydzielają silny aromat młodej cebulki z czosnkową nutą. Dlatego są znakomitym dodatkiem do różnych potraw, skutecznie zastępując tradycyjny czosnek i – w przeciwieństwie do niego – nie pozostawiając nieświeżego oddechu na długie godziny. Czytaj dalej »
Ta skromna ryba doczekała się setek przepisów, dzieł malarzy i poetów – śledź.
Pod śledzika
„Pod różną postacią trafiają na stolik
Dla smakoszy… i nie tylko – ruloniki śledziowe. Czytaj dalej »
Matjas to śledź tyle, że śledź szczególny. Nie jest odrębnym gatunkiem śledzia tylko jego formą młodocianą, niespełna roczną. W związku z tym, że matjas nie uczestniczył jeszcze w tarle, jego mięso jest zupełnie inne niż powszechnie znanego śledzia. Jest znacznie bardziej tłuste (matjasy mają w sobie aż 15-20% tłuszczu) i zdecydowanie delikatniejsze. Tak więc popularne śledzie a’la matjas są to zwyczajne śledzie, które niewiele mają wspólnego z prawdziwymi matjasami. Są to zwykłe śledzie, a słowo „matjas” ma po prostu zwiększyć ich wartość w oczach i świadomości konsumentów. Śledzie z koperkiem. Czytaj dalej »
Było słodko (tłusty czwartek), teraz będzie słono. Już jutro śledzik, najprościej rzecz ujmując ostatni dzień ostatków. Dlaczego właśnie śledzik? Kiedyś wielki post był bardziej przestrzegany niż współcześnie. Dlatego ostatni dzień karnawału był obchodzony w bardzo huczny sposób, a stoły na biesiadach uginały się od smakołyków. Było dużo alkoholu, mięs, słodkości. Ale była też potrawa, która zwiastowała post. Był to śledzik. Miał on zapowiadać biesiadnikom, że już następnego dnia zacznie się post, a wraz z nim 40 chudych dni. Śledzie z kurkami marynowanymi. Czytaj dalej »
Ryby są nieodłącznym składnikiem zdrowej diety. Pstrąg towarzyszy nam od setek lat i był podawany w najróżniejszych formach już w kuchni staropolskiej. Polecany jest przez wielu dietetyków, jako ryba nisko kaloryczna, pożywna i zawierająca wiele substancji odżywczych. Filet z pstrąga Yuan Yaki. Czytaj dalej »
Yuan Yaki oznacza marynowanie mięsa w sosie (yuan), a następnie grillowanie/smażenie (yaki). Ta potrawa składa się z łososia marynowanego w mieszance sosu sojowego, sake, mirin (w równych proporcjach) i owoców cytrusowych, a następnie grillowanego lub smażonego do perfekcji. Podczas ery Edo (1603-1868) żył mistrz ceremonii herbacianej Yuan Kitamura (lub Yuan Katada). Był smakoszem ryb i wpadł na oryginalny pomysł ich marynowania w sosie sojowym, sake i po raz pierwszy w historii kuchni japońskiej – mirin. To pyszne połączenie nosi jego imię do dziś. Popularne jest dodawanie do marynaty plasterków yuzu, limonki lub kabosu (rodzaj japońskich owoców cytrusowych). Łosoś Yuan Yaki. 鮭の幽庵焼き. Czytaj dalej »
Sushi (jap. 寿司, 鮨 lub 鮓) to tradycyjna japońska potrawa składająca się z marynowanego ryżu połączonego z innymi składnikami, takimi jak marynowane ryby, surowe lub gotowane skorupiaki lub warzywa. Ze względu na swoje walory smakowe, zdrowe, naturalne składniki oraz ogólną modę na orientalizm, ostatnimi czasy zyskała ona niewiarygodną popularność, także i w Polsce. Pierwsza pisemna wzmianka o sushi pojawiła się w 718 roku. Przez około 800 kolejnych lat sushi powoli ulegało przemianom podobnie jak japońska kuchnia. Zmienił się także sposób przygotowywania, który uległ znacznemu ulepszeniu. Jeżeli chcecie spróbować kuchni japońskiej polecam „na pierwszy ogień” sushi. Wszystkie podstawowe składniki oraz akcesoria do przygotowania sushi są dostępne w Sklepie Internetowym z azjatycką żywnością i akcesoriami SlodkoKwasny.com. Czytaj dalej »
Panko (パン粉) to powszechna w Japonii nazwa panierki wykonanej z białego chleba bez skórki wyprodukowanego z różnego rodzaju skrobi, który poddany został rozdrobnieniu (forma płatków). Wskutek tego otrzymano japońską wersję bułki tartej, charakteryzującą się o wiele większą chrupkością niż klasyczne panierki, delikatnością oraz dużo mniejszą absorpcją tłuszczu podczas smażenia w głębokim oleju. Potrawy przyrządzone w panko są puszyste, chrupiące oraz mniej kaloryczne. Panko świetnie nadaje się do panierowania ryb, owoców morza, wieprzowych kotletów i innych smażonych potraw. Jest doskonała do smażenia w głębokim oleju, jak i na zwykłej patelni. Można posypywać nią wierzch zapiekanek, pizzy, zapiekanek makaronowych czy stosować jako spoiwo (mielone, pulpety itp.). Jest to podstawowa panierka używana nie tylko w Japonii, lecz również w innych krajach azjatyckich. Paluszki z dorsza w panko. Czytaj dalej »
Rzodkiew japońska/daikon (jap. 大根 Raphanus sativus longipinnatus), to prawdziwa bomba witaminowa. Znajdziemy w niej mnóstwo cennych witamin (C, PP oraz witaminy z grupy B), soli mineralnych (potas, sód, wapń, fosfor, magnez, żelazo, cynk, molibden), białek, węglowodanów, błonnika, kwasu foliowego oraz olejków eterycznych (które odpowiadają za mocny zapach i intensywny smak warzywa). Ma podłużny kształt. Doskonale nadaje się do marynowania, kiszenia, gotowania, grillowania, smażenia, duszenia, przygotowywania sałatek, surówek… i nie tylko. Roladki z rzodkwi japońskiej z łososiem wędzonym. Czytaj dalej »
W ziołolecznictwie roszponkę (inaczej kozłek sałatka, rapotynka, rapunkuł, raszpanka lub roszpunka) stosuje się, by poradzić sobie z wiosennym przesileniem. Jeśli więc po zakończeniu zimy pojawią się objawy, takie jak osłabienie, senność, częste bóle głowy i bóle mięśni, rozdrażnienie czy mniejsza odporność na stres, warto sięgnąć po roszponkę. Zapiski na temat kozłka sałatki można znaleźć już w zielniku brytyjskiego botanika Johna Gerarda z 1597 roku. W XVII do powstania prawdziwej „mody” na to warzywo przyczynił się podobno Jean-Baptiste de La Quintinie, królewski ogrodnik króla Ludwika XIV. Jest skarbnicą beta-karotenu, witamin, wspaniałym źródłem żelaza, potasu i miedzi. Oczyszcza organizm, poprawia trawienie… i nie tylko. Ponieważ ma niski indeks glikemiczny jest idealna dla diabetyków. Liście roszponki mają łagodny smak z subtelną nutą orzechowego aromatu, stanowią bazę do sałatek. Im mniejsze listki, tym bardziej aromatyczne. Sałatka z łososia wędzonego i roszponki. Czytaj dalej »
Dopiero co pieściliśmy nasze podniebienia pączkami i innymi słodkimi wypiekami tłustoczwartkowymi, a już pora dogodzić sobie słonym, postnym śledzikiem. Pamiętny wyraz wsparcia kryzysowego ze strony bratnich narodów ZSRR. Śledzie atlantyckie “IWASI”. Bez głów i ogonów. W zalewie, lekko solone. Łowione na północno-wschodnim Atlantyku. Nie wymagają wymaczania, nadają się do bezpośredniego spożycia. Można je doprawić według własnego uznania. No to… doprawiamy – Śledzie iwasi w oleju, z różowym pieprzem. Czytaj dalej »
Sałata lodowa prawdopodobnie pochodzi z basenu Morza Śródziemnego. Swoją nazwę zapewne zawdzięcza kruchym liściom, które przy chrupaniu wydają dźwięk kojarzący się z łamaniem, pękaniem lodu. Obecnie sałata lodowa uprawiana jest na wszystkich kontynentach. Sałata lodowa ma tę zaletę, że zachowuje swoją świeżość bardzo długo, więc z powodzeniem możemy ją trzymać w lodówce. Jest jedynym rodzajem sałaty, którą można kroić nożem. Inne rodzaje tego warzywa wymagają rwania na kawałki w rękach. Jej świeże i chrupiące listki idealnie komponują w różnego rodzaju sałatkach i kanapkach. Sałatka z łososia i sałaty lodowej. Czytaj dalej »
Z rybami od dziecka jestem za pan brat. Zawsze je lubiłam. Nawet w okresach chorób, gdy nic nie smakuje i właściwie na nic nie ma się ochoty ryba pod postacią zupy należała do moich dań ulubionych, a muszę przyznać, że przygotowana przez moją Mamę była i jest wyśmienita. Z wiekiem gusta kulinarne trochę się zmieniły, ale zamiłowanie do potraw rybnych pozostało. Kiedy tylko mam okazję i dostęp do świeżej ryby – zaraz ląduje ona na kuchennym blacie i równie szybko na talerzu. Co „wylądowało” tym razem? Pstrąg tęczowy zapiekany w migdałach. Czytaj dalej »
Gdybym napisała, że do tej potrawy specjalnie kupiliśmy wędzarnię pewnie byście nie uwierzyli. No jasne, ja też, ale… wędzarnia jest. Akurat na „pierwszy ogień” poszła makrela, więc tatar z makreli wędzonej i awokado kłębił się w moich myślach już podczas wędzenia. Czytaj dalej »
„Makrela jest jednym z symboli hiszpańskiego miasta Ceuta położonego w Afryce północnej. W południowej, a zwłaszcza w południowo-wschodniej, części Hiszpanii ryby tuńczykowate, w tym również makrela, poławiane są przy pomocy pułapek zwanych Almadraba. W trakcie migracji ławic, rybacy rozstawiają labirynt z sieci prowadzących ryby w pobliże wybrzeża, lub też zacumowanych łodzi, gdzie najdorodniejsze osobniki ryb chwytane są przy pomocy haków i harpunów, podbieraków lub bezpośrednio rękami.” – źródło – “AtlasRyb.online”. Dla amatorów tej ryby… i nie tylko – Makrela smażona w przyprawach wędzonych. Czytaj dalej »
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
Tort kokosowy
Buleczki drozdzowe puszyste jak bawelna
Truskawkowo waniliowa zebra
Kolorowe spaghetti z krewetkami
Ciasteczka pieczarki
Frytki belgijskie