Lody znane są na świecie już od ponad 5 tysięcy lat, choć bardziej przypominały wówczas znane dziś sorbety, niż kremowe gałki. Na przyrządzanie lodowych deserów pierwsi wpadli Chińczycy używając do tego lodu, śniegu, mleka i owoców. Lody znano też w starożytnej Grecji i Rzymie, ale dostępne były dla najbogatszych – cesarzy i królów. Na rozkaz władców bryły lodu sprowadzano z gór, skrapiano je winem, polewano miodem i przechowywano głęboko pod ziemią. Historyczne przekazy wskazują, że w średniowieczu, że do Europy, a ściślej do włoskiej Wenecji lody trafiły za sprawą weneckiego kupca i podróżnika Marco Polo w XIII wieku, który miał wykraść przepis na lody Chińczykom. Musiały upłynąć jeszcze trzy stulecia, aby ten przepis można było wykorzystać. Faktycznie jednak to nie włoscy kucharze czy cukiernicy wpadli na pomysł mrożenia słodkich mlecznych konsystencji, a ówcześni uczeni i stało się to dopiero w czasach renesansu. Przyznam, że do lodów domowych zawsze podchodzę dosyć sceptycznie. Ten przepis też potraktowałam raczej jako kolejne doświadczenie kulinarne. Jaki był jego efekt? Możecie ocenić jedynie wizualnie. Co do smaku i konsystencji, co jest bardzo ważne w lodach, musicie mi zaufać. Lody waniliowe.
Tort kokosowy
Buleczki drozdzowe puszyste jak bawelna
Truskawkowo waniliowa zebra
Kolorowe spaghetti z krewetkami
Ciasteczka pieczarki
Frytki belgijskie
