Chleb
Wiecznie tak samo jeszcze jak za czasów Piasta,
Po łokcie umączone ręce dzierżąc w dzieży,
Zakwasem zaczyniony chleb ugniata świeży
Przejęta swym odwiecznym obrządkiem niewiasta.
Gdy wedle doświadczenia niechybnych probieży,
Nazajutrz ugniot miary właściwej dorasta,
Pierzyną ciepłą kryje pulchne ciało ciasta,
Kędy cierpliwie pory wypieku doleży.
I uklepawszy w płaskie półkule miąższ miękki
W gorący piec je wsuwa na długiej kociubie,
Skąd roztaczając zapach kuszący i miły
Wychodzą wnet pożywne, razowe bochenki,
Brunatne i okrągłe – ku piekarki chlubie -
Jak widnokrąg zoranych pól, co chleb zrodziły.
Tak o wypieku chleba napisał Leopold Staff. Orkisz jest jednym z najstarszych gatunków pszenicy, znany był już w epoce kamiennej. Prawdopodobnie pochodzi z Azji południowo-wschodniej i był rozpowszechniony w epoce brązu tj. 1600-650 lat p.n.e. W czasach Cesarstwa Rzymskiego stanowił podstawowe zboże chlebowe. Uważany był za pokarm dający siłę, w związku z tym żywili się nim gladiatorzy i zawodnicy występujący w igrzyskach. Chleb pszenno orkiszowy z… Krzywej kromeczki. 
Czytaj dalej »
Tort kokosowy
Buleczki drozdzowe puszyste jak bawelna
Truskawkowo waniliowa zebra
Kolorowe spaghetti z krewetkami
Ciasteczka pieczarki
Frytki belgijskie
