Przepisy na wyroby domowe cieszą się największym powodzeniem w okresach przedświątecznych. Na co dzień, w natłoku obowiązków, czy z braku czasu sięgamy po „gotowce”. Wbrew pozorom przygotowanie domowej wędliny nie jest ani pracochłonne, ani czasochłonne. Dla stawiających pierwsze kroki w przygotowywaniu domowych wyrobów proponuję – Schab do chleba. Czytaj dalej »
Topinambur inaczej słonecznik bulwiasty, po angielsku jerusalem artichoke, czyli karczoch jerozolimski, choć z karczochem nie ma nic wspólnego. Niewielkie bulwy wyglądają trochę jak kłącze imbiru, są chrupiące, jadalne na surowo, po ugotowaniu, czy upieczeniu. Mają lekko ziemisty, słodkawy, orzechowy smak. Ta słodkawa roślina, przysmak Indian zamieszkujących Krainę Wielkich Jezior uratowała w 1612 roku od śmierci głodowej kanadyjskich osadników, gdy zajęte przez nich tereny nawiedziła straszna susza. Trzy lata później topinambur poświęcił papież jako roślinę ratującą od chorób i głodu. Wiara Indian w życiodajną moc tej rośliny wcale nie odbiega od rzeczywistości. Badania naukowe wykazały, że bulwy topinamburu zawierają niezwykle cenne makro i mikroelementy. Oprócz krzemu, potasu, wapnia, fosforu, żelaza i cynku zawierają fruktozę, błonnik pektynowy i aminokwasy. Topinambur obniża poziom złego cholesterolu w organizmie, reguluje ciśnienie krwi oraz pracę przewodu pokarmowego, podnosi odporność organizmu i dodaje energii. Bulwy zawierają witaminy: A, B1, B2, B6, C, i E. Warto więc wprowadzić tę roślinę do naszego jadłospisu, pod każdą postacią. Chipsy z topinamburu Czytaj dalej »
Mięsna masa z ryżem lub kaszą i dodatkami, zawinięta w liść kapusty. Któż by ich nie znał. Tradycyjne gołąbki mają bardzo wielu zwolenników. Gotowane, pieczone, z sosem pomidorowym, grzybowym, ze skwarkami z boczku… i nie tylko. Każdy ma swoje ulubione. Do tej listy dodam nietypowe – błyskawiczne gołąbki z czarną komosą ryżową. Aby było jeszcze ciekawiej będą zawinięte w liście sałaty rzymskiej. Czytaj dalej »
W roku 1950 w Wenecji lekarz zabronił księżnej Amalii Nani Mocenigo jedzenia gotowanego mięsa. Nikt by zapewne nie odnotował tego wydarzenia, gdyby nie reakcja na nie pewnego włoskiego restauratora. Księżna stołowała się często w restauracji Giuseppe Ciprianiego, który wymyślił dla niej danie z surowego mięsa. Ułożył na talerzu cieniutkie plasterki najwyższej jakości polędwicy wołowej i ozdobił kremowym sosem z żółtek i musztardy. Wenecja żyła wtedy wystawą prac renesansowego malarza Vittoria Carpaccia, którego płótna pełne były intensywnych czerwieni i żółci. W hołdzie artyście kucharz nazwał swe danie: carpaccio. Oryginalnego carpaccio wciąż można spróbować w należącym do rodziny Ciprianich Harry’s Bar w Wenecji. Mimo że nazwa tego prostego dania pochodzi od nazwiska renesansowego malarza, carpaccio częściej kojarzy się ze sztuką kulinarną niż z malarstwem. Carpaccio z pieczonych buraków. Czytaj dalej »
Komosa ryżowa, inaczej quinoa lub ryż peruwiański, to pseudozboże, tzn. roślina, która wytwarza bogate w skrobię nasiona, lecz w rzeczywistości nie jest zbożem. Jej właściwości i wartości odżywcze od wieków są cenione w Ameryce Południowej, skąd pochodzi. Nazywana jest tam “świętym zbożem Inków”, “złotym ziarnem Inków” i „matką zbóż”. Nic dziwnego – quinoa jest źródłem pełnowartościowego białka, zdrowych kwasów tłuszczowych, wielu witamin i składników mineralnych. Zawiera także saponiny, dzięki którym może wykazywać działanie przeciwalergiczne, przeciwzapalne, przeciwgrzybiczne przeciwwirusowe i immunostymulujące. Ponadto nasiona komosy zawierają wyjątkowo dużą ilość flawonoidów (spośród których dominują kwercetyna i kampferol). W związku z tym quinoa wykazuje właściwości antyoksydacyjne. Należy podkreślić, że tradycyjne zboża wcale nie zawierają flawonoidów, co na ich tle czyni komosę ryżową wyjątkową. Komosa ryżowa może zastąpić ryż, kasze czy ziemniaki i makarony. Może być również składnikiem zup, gulaszu czy sałatek. Komosę ryżową można wykorzystać również do wypieku ciasteczek lub innych łakoci. Z kolei prażone ziarna można dodać np. do jogurtu. Sałatka z komosy ryżowej i awokado. Czytaj dalej »
Cytryna, to aromatyczny żółty owoc pochodzący najprawdopodobniej z Himalajów, skąd około X wieku został sprowadzony do Palestyny i Egiptu przez Arabów. Tam też zetknęli się z nią Europejczycy, podczas swoich krzyżowych wypraw. Od tego czasu została rozpowszechniona w obszarze śródziemnomorskim, gdzie uprawiana jest na szeroką skalę do dzisiaj. Ponadto uprawy cytryn spotkamy także w Meksyku, Stanach Zjednoczonych i Afryce Południowej. Cytryna w kuchni towarzyszy nam praktycznie codziennie. Sięgamy po nią w okresie przeziębień. Używamy jej do marynat, sosów, ciast, lodów, deserów. Sok z cytryny to także kluczowy składnik lemoniady oraz wielu drinków i koktajli. Można ją kisić, peklować i mrozić. Jest to owoc o najbardziej wszechstronnym wykorzystaniu w wielu dziedzinach. A na „Letnie orzeźwienie” – cytrynada. Czytaj dalej »
Fasolka szparagowa, to krynica witamin i składników mineralnych oraz źródło szerokiego zastosowania kulinarnego. Nie każdy wie, że nie wolno jej spożywać na surowo, ponieważ zawiera fazynę – toksyczne białko roślinne (toksalbuminę), które zostaje zneutralizowane dopiero podczas gotowania. Najbardziej popularne połączenie, to ugotowana fasolka polana masłem z bułką tartą. Dla jej wielbicieli… i nie tylko – przepis mojej Mamy – fasolka szparagowa z czosnkowo cytrynową nutą. Czytaj dalej »
Orzechy laskowe to nic innego, jak owoce leszczyny. Posiadają liczne wartości odżywcze i właściwości lecznicze. Dostarczają dużo wartościowego białka oraz witamin. Już 100g tych orzechów pokrywa kilkudniowe zapotrzebowanie organizmu na witaminę E potocznie zwaną witaminą młodości. Zawierają też sporo witaminy C i B. Mają w sobie sporo minerałów takich jak żelazo, magnez, cynk, potas, fosfor i miedź. Dobrze komponują się z potrawami słodkimi oraz słono-pikantni. Mogą być składnikiem sałatek, dodatkiem do białych mięs czy makaronów. Sprawdzą się także w deserach, przy wypieku ciast… i nie tylko. 
Masło orzechowe. Czytaj dalej »
Pierwsze w tym roku. Dla mnie są oznaką zbliżającego się lata i przywołują zapach nadmorskiego powietrza. Słońce, plaża i…
„Hej tam ludzie, czy wy śpicie? – małosolnych nie kupicie?!”
„Hej ty, za parawanem – kup ogórki będziesz panem.”
„Jeśli nie chcesz mojej zguby małosolne kup mi luby.”
„Nawet papież w Watykanie je ogórki na śniadanie!”
” Ooooogóreczki prosto z beczki!”
Do chleba… i nie tylko ogórki małosolne – komu, komu? Czytaj dalej »
Czosnek niedźwiedzi okazał się „tematem rzeką”. Wraz z nadejściem wiosny gości na stołach w coraz większej ilości kuchni, nie tylko polskich. Stał się wręcz rośliną poszukiwaną. Były już na blogu przetwory z czosnku, niedźwiedzie pesto, zupa, będzie pasta, chleb… i nie nie wiem co jeszcze. Pasta z czosnku niedźwiedziego. Czytaj dalej »
Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum), inaczej czosnek cygański lub cebula czarownic, to roślina, której właściwości odkryli już starożytni Germanie. Traktowali oni czosnek niedźwiedzi jako uniwersalny lek. Starogermańska legenda głosi, że był on pierwszym posiłkiem niedźwiedzi po przebudzeniu się ze snu zimowego (stąd nazwa rośliny). Doszli więc do wniosku, że skoro czosnek wzmacnia niedźwiedzia, to jest w stanie wzmocnić również człowieka. Należy jednak zaznaczyć, że czosnek niedźwiedzi w niczym nie przypomina tradycyjnego czosnku. Nie ma on formy ząbków, lecz liści, które zawierają najwięcej prozdrowotnych właściwości i są jego najczęściej jadaną częścią. Czosnek niedźwiedzi dzięki swoim walorom znalazł szerokie zastosowanie w kuchni. Nadaje się na przetwory (mrożony, kiszony), pesto, jako dodatek do sosów, pieczywa, twarogów… i nie tylko. Zupa z czosnku niedźwiedziego. Czytaj dalej »
Kokos to orzech, który swoje właściwości zdrowotne zawdzięcza wyjątkowym wartościom odżywczym – zwłaszcza rzadko spotykanej grupie kwasów tłuszczowych, które m.in. przyśpieszają przemianę materii. Może być bazą do mas i kremów. Z kolei wysuszony i starty miąższ orzecha kokosowego, czyli wiórki kokosowe, mogą być ozdobą ciast i tortów, a także posypką do deserów, sałatek owocowych i lodów. Wiórki kokosowe sprawdzą się także jako panierka do kotletów, czy ryb. Ponadto kokosy można łączyć z ziemniakami czy ryżem. Wspaniele komponują się też z twarogiem. Racuszki twarogowo kokosowe. Czytaj dalej »
Rzodkiew japońska/daikon (jap. 大根 Raphanus sativus longipinnatus), to prawdziwa bomba witaminowa. Znajdziemy w niej mnóstwo cennych witamin (C, PP oraz witaminy z grupy B), soli mineralnych (potas, sód, wapń, fosfor, magnez, żelazo, cynk, molibden), białek, węglowodanów, błonnika, kwasu foliowego oraz olejków eterycznych (które odpowiadają za mocny zapach i intensywny smak warzywa). Ma podłużny kształt. Doskonale nadaje się do marynowania, kiszenia, gotowania, grillowania, smażenia, duszenia, przygotowywania sałatek, surówek… i nie tylko. Roladki z rzodkwi japońskiej z łososiem wędzonym. Czytaj dalej »
Kiedyś „spotkałam” je na blogu Gotuj z Blue Raven. Bardzo mnie zaintrygował prosty przepis i obiecałam sobie, że kiedyś z niego skorzystam. Jak to zwykle bywa, to „kiedyś” jakoś się rozciągnęło w czasie. A że do Agnieszki zaglądam, to po raz kolejny wpadłam na… mleko owsiane. Mleko owsiane (a właściwie napój) jest bogate w błonnik i kwas foliowy, zawiera więcej wapnia od mleka krowiego, a ponadto jest źródłem wielu witamin i minerałów. Mała zawartość tłuszczu sprawia, że ma lekko wodnistą konsystencję, dzięki czemu idealnie nadaje się do gotowania i pieczenia. Czytaj dalej »
W ziołolecznictwie roszponkę (inaczej kozłek sałatka, rapotynka, rapunkuł, raszpanka lub roszpunka) stosuje się, by poradzić sobie z wiosennym przesileniem. Jeśli więc po zakończeniu zimy pojawią się objawy, takie jak osłabienie, senność, częste bóle głowy i bóle mięśni, rozdrażnienie czy mniejsza odporność na stres, warto sięgnąć po roszponkę. Zapiski na temat kozłka sałatki można znaleźć już w zielniku brytyjskiego botanika Johna Gerarda z 1597 roku. W XVII do powstania prawdziwej „mody” na to warzywo przyczynił się podobno Jean-Baptiste de La Quintinie, królewski ogrodnik króla Ludwika XIV. Jest skarbnicą beta-karotenu, witamin, wspaniałym źródłem żelaza, potasu i miedzi. Oczyszcza organizm, poprawia trawienie… i nie tylko. Ponieważ ma niski indeks glikemiczny jest idealna dla diabetyków. Liście roszponki mają łagodny smak z subtelną nutą orzechowego aromatu, stanowią bazę do sałatek. Im mniejsze listki, tym bardziej aromatyczne. Sałatka z łososia wędzonego i roszponki. Czytaj dalej »
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
************************************
Tort kokosowy
Buleczki drozdzowe puszyste jak bawelna
Truskawkowo waniliowa zebra
Kolorowe spaghetti z krewetkami
Ciasteczka pieczarki
Frytki belgijskie